ต้องบอกเลยว่าเป็นอีกหนึ่งเรื่องราวที่ชาวเน็ตเห็นแล้วอดที่จะหดหู่ใจและสงสารไม่ได้เลย เมื่อเฟซบุ๊ก “Poramet Misomphop” ได้ออกมาเผยเรื่องราวของชีวิตของคุณตาสมหวังวัย 84 ปี ที่ใช้ชีวิตในตึกร้าง ไม่มีภรรยาและลูกคอยดูแลยามแก่เฒ่า ชีวิตความเป็นอยู่สุดแสนจะลำบาก
เพราะตึกร้างแห่งนั้นไร้ไฟ้า น้ำปะปา นั่งเหม่อลอยดูผู้คนที่เดินผ่านไปมา รอคอยว่าวันนี้จะได้กินข้าวไหม เวลาจะอาบน้ำแต่ละครั้งต้องหิ้วหระป๋องเดินไปขอน้ำปะปาจากคนละแวกตึกร้าง แถมยังไร้สิทธิการเยียวยาต่างๆ จากภาครัฐ เพราะไม่มีบัตรประชาชน โดยได้ระบุข้อความเอาไว้ว่า
“น้ำตา ตาสมหวัง ” ไม่นึกเลยว่าวันนี้จะหลั่งน้ำตา มันอึดอัด คับแค้นใจ น้อยใจ ผมคิดอยู่ว่า ถ้าวันนึงผมตายในตึกร้างที่นี่ จะมีใครรู้ไหม ปลายทางของชีวิตของคุณ คุณคิดว่าชีวิตของคุณจะเป็นยังไง แล้วคุณคิดว่าชีวิตคุณตอนนี้ลำบากไหม ลองหันกลับมามอง 1 ชีวิตนี้ ชีวิตของคุณตา สมหวัง วัย 84 ปี
ต้องต่อสู้ดิ้นรนมาตั้งแต่เด็ก ต้องอาศัยใบบุญเป็นเด็กวัด เร่ร่อน ไปตามที่ต่างๆชีวิตวัยอดีตมันช่างแสนสาหัสยิ่งนัก จนสุดท้ายตัวเองกลับกลายเป็น คนแก่ ไร้ ลูก ไร้ เมีย มาอาศัยอยู่ในตึกร้างที่ไม่มีน้ำ ไม่มีไฟ ภายในบนถนน นวลจันทร์ กรุงเทพมหารนคร เมืองแห่งความเจริญแห่งนี้
ทุกวันนี้ใช้ชีวิตเหมือนรอความตาย แข้งขาที่เคยมีแรงเดิน ก็ถูกรถจักรยานชน นั่งดูเหม่อลอย ผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมา รอคอยว่าวันนี้จะได้กินข้าวไหม เวลาจะอาบน้ำทีนึง ต้องหิวกระป๋องใบเล็กๆ ประครองตัวเองด้วยไม้เท้า เดินไปขอน้ำประปา จากคนละแวกตึกร้าง พอได้น้ำมาสัก 1 ถัง ก็จะเอาผ้าขาวม้าเก่าๆที่มี ชุบน้ำให้เปียก นำมาเช็ดตามลำตัวหวังได้แค่คายร้อนเท่านั้น
เวลาจะคอหายกระหายน้ำ ก็หันไปหยิบขัน ตักน้ำประปาที่ไปขอจากคนละแวกนั้น มาดื่มกินพอกระหาย ชีวิตตลอดเวลาที่ผ่านมาถึงปัจจุบัน ไม่มีบัตรประชาชน ไม่มีบัญชีธนาคาร ไม่ได้รับเงินผู้สูงอายุ ไม่มีบัตรผู้สูงอายุ ไม่มีสิทธิการรักษา ไม่ได้สวัสดิ์การภาครัฐ ไม่ได้รับเงินช่วยเหลืออะไรเลยแม้แต่อย่างเดียว
ชีวิตนี้มีเพียงลมหายใจที่รอวันจะหมดลม เวลานี้มีเพียงคนละแวกใกล้เคียง คอยหยิบยื่นข้าว ช่วยเหลือได้แค่ตามกำลังที่แต่ละคนมีเท่านั้น ระหว่างที่เมศลงพื้นที่ไปเยี่ยม คุณตาสมหวัง ดีใจมาก และได้พูดว่า… ” ไม่เคยคิดเลยว่า จะมีคนรู้เรื่องผม ผมดีใจเหลือเกินที่คุณมาเยี่ยม ” มันเป็นคำพูดสั้นๆ แต่มันเป็นคำพูดที่เปล่งเสียงออกมาทั้งน้ำตา
และคุณตายังพูดอีกว่า.. ” ไม่นึกเลยว่าวันนี้จะหลั่งน้ำตา มันอึดอัด คับแค้นใจ น้อยใจ ผมคิดอยู่ว่า สักวันนึงถ้าผมตายในตึกร้างที่นี่ จะมีใครรู้ไหม ” เบื้องต้นเมศได้ให้เงินส่วนตัวกับทางคุณตา เอาไว้เพื่อช่วยเหลือเบื้องต้นจำนวนหนึ่ง คุณตาไม่มีบัตรประชาชน จึงไม่สามารถเปิดบัญชีธนาคารได้
หากใครต้องการช่วยเหลือคุณตา สามารถเดินทางไปที่ถนน นวลจันทร์ นำสิ่งของ ข้าวสาร อาหารแห้ง เพื่อช่วยเหลือคุณตาได้ตลอดเวลา.. นี่ล่ะครับชีวิตจริงที่เกิดขึ้น ในกรุงเทพมหานครเมืองแห่งความเจริญ ต้องขอขอบคุณชาวบ้าน พลเมืองดีในซอย ที่ช่วยเหลือคุณตาตามกำลังที่มี และขอขอบคุณพลเมืองดีที่แจ้งเรื่องคุณตาเข้ามาทางกล่องข้อความส่วนตัว
ขอบคุณข้อมูล:Poramet Misomphop
เรียบเรียงโดย:setup999
